cocuk olarken anne ve babamız ve oğretmenmiz bakışlarmızdan hep şeyi anlıyordular ama şimdi hiç bir şey cocuklığ zamani gibi değil.şimdi sevdiğin ınsanda sesimizi duymiyor .yürkmizde keder yağmuru yağarken hıç bır kimse bizi aramıyor ve hayal gölgesı en yakın arkadaşmız olıyor