cocuk olarken anne ve babamız ve oğretmenmiz bakışlarmızdan hep şeyi anlıyordular ama şimdi hiç bir şey cocuklığ zamani gibi değil.şimdi sevdiğin ınsanda sesimizi duymiyor .yürkmizde keder yağmuru yağarken hıç bır kimse bizi aramıyor ve hayal gölgesı en yakın arkadaşmız olıyor
senı bütün anlar arıyorum ama hiç bulamıyorum yalnız rüyalarım seni tek bulduğum yerdir sen kendını benden ala bilirsin ama rüyalarımı benden alamazsın.rüyalarımda rüzgar esen günler senı görmek istiyorum saçlarını görmek istiyorum va şu röyadan hiç ayılmak istemiyorum